Τεχνικές προσέγγισης από τους γονείς, σε ένα παιδί το οποίο παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης.
Παρακάτω, παρατίθενται κάποιες τεχνικές προσέγγισης από τους γονείς, σε ένα παιδί το οποίο παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης:
• Αποφεύγουμε κριτική για τη συμπεριφορά του παιδιού, το ενθαρρύνουμε να εκφράσει τα συναισθήματά του («έχω παρατηρήσει ότι δείχνεις λυπημένος/η εδώ και μερικές μέρες. Πες μου τι τρέχει»).
• Αφήνουμε το παιδί να μιλήσει όσο θέλει χωρίς να το διακόπτουμε. Προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του και να κατανοήσουμε τα συναισθήματά του.
• Αποφεύγουμε σχόλια όπως «έχεις ό,τι θες, γιατί είσαι έτσι;». Επίσης αποφεύγουμε να βγάλουμε διάγνωση ή να δώσουμε συμβουλές.
• Υποβάλλουμε ερωτήσεις με τη σειρά και δεχόμαστε ακόμα και τη σιωπή του παιδιού.
• Βοηθάμε το παιδί να κατανοήσει ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να ερμηνεύσει τα συναισθήματά του.
• Μοιραζόμαστε μαζί του τις εντυπώσεις μας για ένα βιβλίο ή μια ταινία ή ένα παιχνίδι για ν’ αρχίσουμε διάλογο.
• Αναπτύσσουμε ένα σχέδιο δράσης: Τι θέλει να κάνει το παιδί; Πότε μπορούμε να ξαναμιλήσουμε; Σε τι μπορούμε να δεσμευτούμε εμείς;
• Επικοινωνία, υπομονή και αποδοχή των συναισθημάτων του παιδιού για την επίτευξη κλίματος εμπιστοσύνης.
• Τα σχόλια ενός παιδιού για την αυτοεικόνα του, τις σκέψεις του για θάνατο ή αυτοκτονία πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.
• Προσπαθούμε να έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς του παιδιού, έτσι ώστε να έχουμε μια εικόνα για το τι συμβαίνει στο σχολικό περιβάλλον του.
• Ενθαρρύνουμε το παιδί να λαμβάνει μέρος σε καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες.
• Αποφεύγουμε την κριτική και επαινούμε το παιδί όταν τα καταφέρνει.
• Είμαστε υποστηρικτικοί, διαβεβαιώνουμε στο παιδί ότι είμαστε πάντα δίπλα του ό,τι και αν συμβεί, ενισχύοντάς του έτσι το αίσθημα ασφάλειας.
Θυμόμαστε πάντα ότι δεν υπάρχει μαγικό φίλτρο ή μαγική συνταγή που εφαρμόζεται με επιτυχία σε όλες τις περιπτώσεις. Άλλωστε, το κάθε άτομο είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Σαφώς, η θεωρία από την πράξη απέχει. Γι’ αυτό, ο εκάστοτε γονέας καλό θα ήταν να εφαρμόζει τις τεχνικές που προαναφέρθηκαν, προσαρμοσμένες πάντα και στη δική του μοναδική προσωπικότητα. Άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι να τηρούνται κατά γράμμα τα λόγια των ειδικών αλλά οι γονείς με τις κατάλληλη καθοδήγηση των ειδικών σε συνδυασμό με την αγάπη τους προς τα παιδιά τους, να δημιουργούν ένα κλίμα πιο ευνοϊκό γι’ αυτά ώστε να βελτιώνεται η ψυχοσυναισθηματική τους κατάσταση.
Λυσικάτου Μαρία
Εκπαιδευτική Ψυχολόγος MSc